Door Willem van Klinken

De European Theological Students Conference 2003 vond plaats van 2 tot 9 augustus. De conferentie wordt ieder jaar georganiseerd door IFES, de International Fellowship of Evangelical Students. Evenals andere jaren werd de conferentie gehouden op Schloss Mittersill in Oostenrijk. Een mooiere locatie is haast niet denkbaar. Het slot ligt schitterend te midden van de Oostenrijkse Alpen en biedt een prachtig uitzicht. Daarnaast geeft de ruime opzet van het kasteel een gevoel van vrijheid, ondanks de gezamenlijkheid van de conferentie. Het kasteel was vroeger een vakantieoord voor de upper class, maar in de jaren zestig werd het gekocht door een Amerikaan, die er een christelijke conferentieoord van maakte. Het slot wordt gerund door een groot aantal vrijwilligers en de verzorging is er uitstekend.

De conferentiefolder noemde een drievoudige doelstelling voor de conferentie:

het geven van een bredere, Europese visie op de taak van de theologie;
- het bieden van gelegenheid om andere theologiestudenten uit Europa te ontmoeten;
-
het helpen nadenken over de implicaties van een evangelicale, bijbelse benadering van de theologie in het algemeen en over onze ervaring van God in het bijzonder.



Wat mij betreft heeft de conferentie aan deze doelstellingen voldaan. De aanwezige studenten waren afkomstig uit Servië, Hongarije, Itali
ë, Duitsland, Denemarken, Oostenrijk, Noorwegen, Engeland en Nederland. Ons land leverde overigens (zoals gebruikelijk) de grootste bijdrage met ongeveer een derde van de studenten. Het was boeiend en leerzaam om studenten uit zoveel verschillende landen te ontmoeten. In ieder land zijn de omstandigheden voor bijbelgetrouwe studenten anders en ieder land heeft zijn eigen christelijke tradities. Het was verrijkend om hierover met elkaar van gedachten te wisselen. Het thema van de conferentie luidde "Salvation to the Ends of the Earth. Theology and Mission". De lezingen op de conferentie werden verzorgd twee sprekers.

Donald CarsonProf.dr. Donald A. Carson (Trinity Evangelical School of Divinity, Deerfield Illinois) verzorgde vijf "expositions" over het boek Openbaring. Hij behandelde verschillende hoofdstukken van het laatste bijbelboek en ging in op thema's als de heiligheid en transcendentie van God, de geestelijke strijd in de wereldgeschiedenis en de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. De insteek van Carson had ik gezien het thema niet verwacht, maar was wel heel fundamenteel en basaal. Het was echt een belevenis om naar Carson te luisteren. Zijn betoog was helder en levendig en werd onderstreept met aansprekende voorbeelden. Hij heeft de gave om het Woord van God heel dichtbij te brengen en met kracht en gezag te laten spreken. In de inhoud wist hij het juiste evenwicht te vinden tussen breedte en diepgang. Naast topwetenschapper is Carson een "gewone" en vooral ook nederige christen. Een combinatie die helaas zeldzaam is. Hij heeft veel indruk op mij gemaakt.
 
Paul WestonDe andere vijf lezingen werden verzorgd door Rev.dr. Paul Weston, een Anglicaanse predikant die veel betrokken is bij evangelisatiewerk in Engeland en missiologie doceert aan Trinity Evangelical School of Divinity. Het onderwerp dat hij behandelde was evangelisatie in de westerse, postmoderne cultuur. Hij gaf een ruwe schets van deze cultuur en ging in op de vraag hoe we hierin het evangelie kunnen brengen. Hij presenteerde daarbij een originele eigen benadering. Kort gezegd komt die erop neer dat we in het evangelisatiegesprek vragen proberen te beantwoorden met het bijbelse getuigenis over Jezus: "Jezus zei eens:" Weston besteedde ook veel aandacht aan Leslie Newbigin, over wiens missionaire geschriften hij zijn proefschrift geschreven heeft. Zijn lezingen hebben mij laten zien dat theoretische bezinning op evangelisatie erg nuttig en gewenst is. Daarnaast gaven zijn lezingen nieuwe inspiratie voor praktisch evangelisatiewerk.
 
Hoewel de "einden der aarde", in tegenstelling tot de aankondiging van het thema, niet bereikt zijn, zie ik terug op een mooie conferentie. Naast de lezingen was er volop gelegenheid om met andere studenten te spreken. De conferentie was intensief, wat versterkt werd door het warme weer. Gelukkig was er een goede balans tussen gezamenlijke tijd en vrije tijd. De hele woensdag was gereserveerd voor een excursie, met een bergbeklimming als letterlijk hoogtepunt. Een bijzondere ervaring was het contact met Andrea Ferrari, predikant van een baptistengemeente met een gereformeerde signatuur in Milaan. Andrea is evenals de meeste Italianen opgegroeid in de Rooms Katholieke kerk. Na zijn bekering is hij voorganger geworden in een Pinkstergemeente. Door studie is hij in aanraking gekomen met de gereformeerde theologie en met overtuiging gereformeerd geworden. Hij houdt zich naast zijn predikantschap bezig met het vertalen van gereformeerde en puriteinse lectuur, waarvan in het Italiaans bijzonder weinig beschikbaar is. In Italië is er nauwelijks een protestantse, laat staan een gereformeerde traditie. Het was boeiend om te zien hoe puur gereformeerd hij is, zonder bijverschijnselen die in Nederland voor gereformeerd doorgaan. Wat mij van deze conferentie vooral bijblijft, is de ervaring hoe het is om theologie te bedrijven in gemeenschap met christenen en binnen de bedding van het bijbelse geloof. Aan de universiteit ontbreekt dat vaak, wat theologie tot een vermoeiende en droge bezigheid maakt. Carson benadrukte in een van zijn expositions dat theologie moet eindigen in doxologie, want "Hem die op de troon gezeten is, en het Lam zij de lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht tot in alle eeuwigheden" (Openb. 5:13). Ik ben daarom dankbaar voor een conferentie als deze. 

© 2003 George Whitefield Stichting.